1985 நவம்பர் 13 அன்று கொலம்பியாவின் நெவாடோ டெல் ரூயிஸ் எரிமலை வெடித்தது. உருகிய பனி, சேறு, பாறைகள் கலந்த லஹார் என்ற சக்திவாய்ந்த சேறு வெள்ளம் அர்மேரோ நகருக்குள் புகுந்தது. வெறும் சில மணி நேரங்களில் 25,000க்கும் மேற்பட்ட உயிர்கள் பலியாகின. கொலம்பிய வரலாற்றிலேயே மிக மோசமான இயற்கைப் பேரழிவு இது. ஏராளமானோர் உடல்களின்றி மாயமானார்கள். 40 ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில் இன்றும், உறவுகள் தங்கள் இழந்த பிள்ளைகள் திரும்ப வருவார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் ஆற்றில் காகிதப் படகுகள் விட்டு வேண்டுதல் செய்கிறார்கள்.

ஆர்மரோவின் அழிவு கொலம்பியாவின் மிக மோசமான இயற்கைப் பேரழிவாகத் திகழ்கிறது. எரிமலை வெடிப்புக்கு முன் வார்னிங் இருந்தும், அதிகாரிகள் எச்சரிக்கையைப் புறக்கணித்ததால் பேரழிவு ஏற்பட்டது. சுமார் 40 கி.மீ. தூரம் பயணித்து, நகரத்தை 30 நிமிடங்களுக்குள் அழித்தது. 5 வயது சிறுமி ஒமைரா சான்செஸின் கதை உலக அளவில் பரவியது – அவள் சேற்றில் 60 மணி நேரம் சிக்கியபடி உயிரிழந்தாள். இன்று ஆர்மரோவின் மீதான கிராமம் ‘எல்டோராடோ’ என்று அழைக்கப்படுகிறது, அங்கு உயிரிழந்தவர்களின் உடல்கள் இன்னும் சேற்றுக்குள் புதைந்துள்ளன.

இதையும் படிங்க: வேறுவேறு பெயர்களில் களமிறங்கும் பயங்கரவாதிகள்!! காஷ்மீரில் போலீசார் சல்லடை!! 300 இடங்களில் சோதனை!

40-வது ஆண்டு நினைவு நிகழ்வுகள் நேற்று தொடங்கின. கொலம்பியா குடும்ப நல அமைச்சகம் (ICBF) ‘ரெட் புக்’ என்ற ஆவணத்தை மீண்டும் திறந்துள்ளது. 1985-ல் இழந்த 500 குழந்தைகளுக்கான தேடல் மீண்டும் தொடங்கியுள்ளது. இந்தப் புக், அப்போது உயிருடன் இருந்த குழந்தைகளின் புகைப்படங்கள், விவரங்களை கொண்டுள்ளது. “இது நமக்கு நம்பிக்கையைத் தருகிறது. என் மகள் இன்னும் உயிருடன் இருக்கலாம்,” என்கிறார் 70 வயது மதிக்கப்பட்ட மாரியா லோபெஸ். 2019-ல் இரட்டைச் சகோதரிகள் 34 ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் சந்திக்கப்பட்டது போன்ற கதைகள் உறவுகளுக்கு உத்வேகம்.

லகுனா டெல் லாகோனா ஆற்றின் கரையில், நூற்றுக்கணக்கான உறவுகள் கூடினர். காகிதப் படகுகளில் இழந்த குழந்தைகளின் பெயர்களை எழுதி, விளக்கெதிரில் மூழ்கடிக்கவிட்டனர். “இது நமது வேண்டுதல். அவர்கள் எங்கோ உயிருடன் இருக்கிறார்கள்,” என்று கூறினர். 2015-ல் 236 குடும்பங்கள் இதேபோல் தேடினர், இன்று அது 2,000-ஐ தாண்டியுள்ளது. ஆற்றில் மிதக்கும் படகுகளைப் பார்த்து அழுது, பிரார்த்தனை செய்து திரும்புகின்றனர்.

அரசு 1986-ல் அர்மேரோவை மீண்டும் கட்ட முயன்றது. ஆனால் மக்கள் பயந்து திரும்பவில்லை. இன்று அங்கு நினைவிடம் ஒன்றே உள்ளது. உளவியல் நிபுணர்கள் இந்த நம்பிக்கையை “துக்கத்தின் மறுவடிவம்” என்கின்றனர். “உடல்கள் கிடைக்காததால் மக்கள் முழுமையாக ஏற்க மறுக்கின்றனர்,” என்கிறார் டாக்டர் பெட்ரோ ரோட்ரிக்ஸ். 40 ஆண்டுகளாகியும் அவர்களது காத்திருப்பு தொடர்கிறது. இது அன்பின், நம்பிக்கையின், துக்கத்தின் அழிக்க முடியாத சின்னம்..!!

இதையும் படிங்க: சட்டவிரோத மின்வேலி... முயல் வேட்டைக்கு போன இடத்தில் பறிபோன உயிர்கள்... சோகம்...!