தமிழ் சினிமா உலகில் பல நகைச்சுவை நடிகர்கள் வந்தார்கள், சென்றார்கள். சிலர் சிரிக்க வைத்தார்கள். சிலர் கைதட்ட வைத்தார்கள். ஆனால் சிலர் மட்டுமே சிரிப்பின் வழியாக சிந்திக்க வைத்தார்கள். அந்த சிலருள் முதன்மையானவர் நடிகர் விவேக். அவரது பெயரை கேட்டவுடனே மக்கள் முகத்தில் சிரிப்பு தோன்றும்.
ஆனால் அந்த சிரிப்புக்குப் பின்னால் இருந்த மனிதரின் வாழ்க்கை எவ்வளவு சிக்கலானது, எவ்வளவு அமைதியான வேதனைகளை சுமந்தது என்பதைக் குறித்து பலர் அறிந்திருக்க மாட்டார்கள். விவேக் ஒரு சாதாரண நகைச்சுவை நடிகர் அல்ல. “அடிவாங்கி போகும் காமெடியன்” என்ற பாரம்பரிய வடிவத்தை உடைத்து, காமெடியை சமூக விழிப்புணர்வுக்கான ஆயுதமாக மாற்றியவர். அரசியல், கல்வி, சுற்றுச்சூழல், ஊழல், மூடநம்பிக்கை என பல விஷயங்களை நகைச்சுவையின் வழியாக மக்களிடம் கொண்டு சென்றார். சிரிக்க வைக்கும் அதே நேரத்தில், “நம்மால் இதை மாற்ற முடியாதா?” என்ற கேள்வியையும் விதைத்தார்.
அவரது காமெடி காட்சிகளில் ஆபாசம் இல்லை. யாரையும் அவமானப்படுத்தும் கீழ்தர நகைச்சுவை இல்லை. அதற்கு பதிலாக, நாகரிகமான வார்த்தைகள், நேரடியான உண்மை, சமூகப் பொறுப்பு நிறைந்த வசனங்கள் இருந்தன. அதனால் தான் குழந்தைகளும், குடும்பங்களும், வயதானவர்களும் ஒன்றாக அமர்ந்து விவேக் நடித்த காட்சிகளை ரசிக்க முடிந்தது. இப்படி இருக்க விவேக் சினிமாவைத் தாண்டியும் சமூகத்தில் ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தினார்.
இதையும் படிங்க: பட்டுப்புடவையில் ஜொலிக்கும் புன்னகை அரசி..! கலக்கல் லுக்கில் வசீகரிக்கும் நடிகை சினேகா..!
முன்னாள் ஜனாதிபதி டாக்டர் அப்துல் கலாம் அவர்களுடன் இணைந்து மரம் நடும் இயக்கத்தை முன்னெடுத்தார். “ஒரு நடிகர் மரம் நட்டால் என்ன?” என்று சிலர் கேள்வி எழுப்பினார்கள். ஆனால் இன்று, அவர் விதைத்த அந்த விதைகள் ஆயிரக்கணக்கான மரங்களாக வளர்ந்துள்ளன. கொரோனா காலகட்டத்தில், தடுப்பூசி குறித்து மக்களிடம் இருந்த பயம், சந்தேகம் ஆகியவற்றை உடைப்பதற்காக அவர் முன்வந்தார். “நான் தடுப்பூசி போடுகிறேன்” என்று அவர் சொன்னது, கோடிக்கணக்கான மக்களுக்கு நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியது. அது ஒரு நடிகரின் விளம்பர செயல் அல்ல; அது ஒரு குடிமகனின் பொறுப்பு.
ஆனால் விதி கொடூரமானது. தடுப்பூசி போட்டுக்கொண்ட சில நாட்களிலேயே அவர் உயிரிழந்தார். அந்த செய்தி தமிழகம் முழுவதும் ஒரு அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. “மக்களுக்காக விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்திய மனிதர் இப்படியா போக வேண்டும்?” என்ற கேள்வி பலரின் மனதில் எழுந்தது. விவேக் மறைவுக்குப் பிறகு, அவரது மனைவி அளித்த ஒரு பேட்டி பலரையும் உலுக்கியது. அந்த பேட்டியில், அவர் மிகவும் அமைதியாக, ஆனால் ஆழமான வலியுடன் ஒரு உண்மையை பகிர்ந்து கொண்டார்.
அவர் பேசுகையில், “என் கணவருக்கு இறக்கும் வரை ஒரு மனக்கஷ்டம் இருந்தது. அதை அவர் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஆனால் ஒரு தகப்பனுக்கு, தன் மகனை இழந்த சோகம் கடைசி வரை மனதில் இருக்கும்” என்றார். இந்த வார்த்தைகள், விவேக்கை வெறும் நடிகராக பார்த்தவர்களுக்கு, அவரை ஒரு தந்தையாக பார்க்க வைத்தது. அவரது மகன் மறைவு, விவேக்கின் வாழ்க்கையில் ஒரு நிரந்தரமான வெற்றிடத்தை உருவாக்கியது. அவர் மேடையில் நகைச்சுவை பேசினார். கேமரா முன் சிரித்தார். மக்களை சிரிக்க வைத்தார்.
ஆனால் அந்த சிரிப்பின் பின்னால், ஒரு தந்தையின் உடைந்த மனம் இருந்தது. நகைச்சுவை நடிகர் என்பதால், தனது சோகத்தை வெளியில் காட்டிக்கொள்ளாமல், அதை மனதிற்குள் அடக்கிக்கொண்டார். அது அவரது குணம். தனது தனிப்பட்ட வலியை பொதுமக்கள் முன் கொண்டு வர விரும்பாத மனிதர் அவர். நாம் பல நேரங்களில் கலைஞர்களை அவர்கள் நடித்த கதாபாத்திரங்களாகவே பார்க்கிறோம். “அவர் எப்போதும் சிரிப்பார்”, “அவர் எப்போதும் ஜாலியாக இருப்பார்” என்று நினைத்துக்கொள்கிறோம். ஆனால் உண்மையில், அவர்களும் நம்மைப் போலவே வலிகளை சுமக்கும் மனிதர்கள்தான்.
விவேக் அதற்கான சிறந்த உதாரணம். அவரது வாழ்க்கை நமக்கு சொல்லும் பாடம் என்னவென்றால், ஒருவர் வெளியில் எவ்வளவு சிரித்தாலும், உள்ளுக்குள் எவ்வளவு வேதனை இருந்தாலும், தனது பொறுப்புகளை, சமூக கடமைகளை மறக்காமல் வாழ முடியும் என்பதுதான். இன்று விவேக் உடலால் நம்முடன் இல்லை. ஆனால் அவரது வசனங்கள், அவரது காட்சிகள், அவரது சமூக அக்கறை, அவரது மனிதநேயம் அனைத்தும் நம்முடன் வாழ்கின்றன.
அவர் விதைத்த மரங்கள் வளர்கின்றன. அவர் விதைத்த சிந்தனைகள் தலைமுறைகளைத் தொடுகின்றன. ஒரு நடிகர் மறைவடைந்தார் என்று சொல்லலாம். ஆனால் ஒரு மனிதர், ஒரு சிந்தனையாளர், ஒரு அமைதியான தந்தை என்றும் அவர் நினைவுகளில் உயிருடன் இருப்பார்.
இதையும் படிங்க: ஊரே திட்டினாலும்.. என்னை காப்பாற்றியதே கடவுள் தான்..! சபரிமலையில் சரணாகதி அடைந்த நடிகர் திலீப்..!