பஹல்காம் பயங்கரவாத தாக்குதலுக்குப் பிறகு, பாலகோட் சர்ஜிக்கல் ஸ்ட்ரைக் போல நடத்தப்பட வேண்டும் என பொதுமக்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். அதே நேரத்தில் போரின் விளைவுகளை அரசும் உண்ர்ந்துள்ளது. எனவே சர்வதேச சமூகம் நிதானத்தைக் கடைப்பிடிக்க அறிவுறுத்துகிறது. ஆனால் ஒரு பிரிவினர் நம்பிக்கையான கண்களுடன் அரசு ஏதாவது செய்தே ஆக வேண்டும் என நினைக்கின்றனர்.
பஹாகம் பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்குப் பிறகு பாகிஸ்தான் இஸ்லாமிய நாடுகளிடமிருந்து ஆதரவைப் பெற முயன்றது. ஆனால் இந்தியா அதன் இராஜதந்திர புத்திசாலித்தனத்தால் புவிசார் அரசியல் முன்னணியில் பாகிஸ்தானைத் தோற்கடித்துள்ளது. பெரும்பாலான இஸ்லாமிய நாடுகள் அமைதியாக உள்ளன அல்லது நடுநிலை வகித்துள்ளன. அமெரிக்காவின் துணைத் தலைவர் ஜே.டி.வான்ஸ் இந்தியாவின் 'நடவடிக்கை எடுக்கும் உரிமையை' ஆதரித்துள்ளார்.
ஐக்கிய நாடுகள் சபை இந்தியாவிடம் அமைதியைக் காக்க வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளது. ஆனால் அது இந்தியாவை காட்டுமிராண்டித்தனமான பயங்கரவாதத் தாக்குதலுக்கு பலியாகி விடக்கூடாது எனக் கருதுகிறது. சவுதி அரேபியா, ஐக்கிய அரபு எமிரேட்ஸ் மற்றும் கத்தார் போன்ற வலுவான இஸ்லாமிய நாடுகள் நடுநிலை நிலைப்பாட்டை ஏற்றுக்கொண்டன. இந்த நாடுகள் இந்தியாவுடனான வர்த்தகம், முதலீட்டிற்கு முன்னுரிமை அளித்து வருகின்றன. ஆனால் உலகம் இந்தியாவிடமிருந்து 'பொறுப்பை' எதிர்பார்க்கிறது.
இதையும் படிங்க: பல பேருக்கு இன்று தூக்கம் போயிருக்கும்..! விழிஞ்சம் துறைமுக திறப்பு விழாவில் பிரதமர் பேச்சு..!
அது உக்ரைன் போராக இருந்தாலும் சரி, காசாவாக இருந்தாலும் சரி... ராஜதந்திரம் மூலம் மட்டுமே போரை தீர்க்க இந்தியா வலியுறுத்தியுள்ளது. இந்நிலையில், பாகிஸ்தானுக்கு எதிராக 'நடவடிக்கை' எடுப்பது ஏன் அவசியம் என்பதை உலகிற்கு விளக்க வேண்டிய சவால் இந்தியாவுக்கு உள்ளது. இந்த சூழ்நிலைகள் அனைத்தும் இந்தியாவுக்கு வலுவான பதிலடி கொடுக்க வேண்டுமா அல்லது நிதானத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டுமா என்ற குழப்பத்தை உருவாக்குகின்றன.
இந்தியா இரண்டு முனைகளில் சிந்திக்க வேண்டும். முதலாவதாக, எல்லை தாண்டிய பயங்கரவாதத்திற்கு எதிராக கடுமையான நடவடிக்கை எடுப்பது. இரண்டாவதாக - சர்வதேச ஆதரவை இழக்காமல் நடவடிக்கை எடுப்பது. இது பல நாடுகள் சிக்கியுள்ள ஒரு ராஜதந்திர பொறி. இஸ்ரேல் காசாவில் சிக்கியுள்ளது. ரஷ்யா உக்ரைனில் சிக்கியுள்ளது. அமெரிக்கா ஈராக்கில் சிக்கியுள்ளது. எப்போதும் தன்னை ஒரு பொறுப்பான நாடாகக் கருதும் இந்தியா, அதன் நடவடிக்கைகள் உலகளாவிய விமர்சனத்தின் கீழ் வருவதை ஒருபோதும் விரும்பாது.
சர்வதேச மன்றங்களில் இந்தியா பாகிஸ்தானை வெற்றிகரமாக அவதூறு செய்துள்ளது. இந்தியா இன்னும் அதை வெற்றிகரமாகச் செய்து வருகிறது. இந்த முறை இந்தியா மீண்டும் பாகிஸ்தானை கருப்புப் பட்டியலில் சேர்க்க முயற்சிக்கும். மேலும் பயங்கரவாத அமைப்புகள், பயிற்சி முகாம்கள் மற்றும் மறைவிடங்களின் வலுவான ஆதாரங்களை சமர்ப்பிக்க வேண்டும். ஆனால் இது தவிர, துல்லியமான தாக்குதல், ட்ரோன் அடிப்படையிலான நடவடிக்கை போன்ற வரையறுக்கப்பட்ட இராணுவ விருப்பங்களுக்கு இந்தியா செல்லலாம்.
எல்லைக் கட்டுப்பாட்டுக் கோட்டின் குறுக்கே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இலக்குகளில் இராணுவம் மூலம் பதிலடி கொடுக்கும். இது தவிர, அரசு வெளிப்படையாக இருக்க வேண்டும். பொதுமக்களை நம்பிக்கையில் கொள்ள வேண்டும். தேசிய ஒற்றுமைக்கு அழைப்பு விடுக்கும் அதே வேளையில், பொதுமக்களை 'கொஞ்சம் காத்திரு' என்ற நிலைக்கு கொண்டு வர வேண்டியிருக்கும்.
ஆனால் இதில் அரசுக்கு அரசியல் ஆபத்து மிக அதிகமாக உள்ளது. அரசு தனது பிம்பத்தைப் பற்றி கவலைப்படலாம். அரசு பலவீனமான தலைமையைக் கொண்டிருப்பதாக குற்றம் சாட்டப்படும். ஆனால் இதன் அடிப்படையில் இந்தியா இன்னும் ஏதாவது செய்தால், அது 'போர் வெறி' என்று அழைக்கப்படும். அரசு இதை நன்கு புரிந்துகொண்டிருக்க வேண்டும். அதாவது, இது போருக்கு முந்தைய போர்... இராஜதந்திரப் போர், அங்கு ஒவ்வொரு அறிக்கையும், ஒவ்வொரு அடியும் ஏவுகணைகளின் சக்தியால் அல்ல.
சர்வதேசக் கண்களால் அளவிடப்படும். எனவே, இந்தியா தனது நடவடிக்கைகள் ராஜதந்திரத்தின் சோதனையில் நிற்கும் என்பதை உறுதி செய்ய வேண்டும். ஏனென்றால் உலகம் இந்தியாவின் நோக்கங்களை ஏவுகணைகளுக்கு அப்பால் எடைபோடும். இது இன்றைய பிரச்சினை மட்டுமல்ல. எதிர்காலத்தின் விஷயமும் கூட. இன்று இந்தியா எடுக்கும் முடிவுகள் எதிர்காலத்தில் எடுக்க வேண்டிய முடிவுகளின் பாதையை தீர்மானிக்கும்.
இதையும் படிங்க: பிரதமர் மோடி ஒரு ஃபைட்டர், எந்த ஒரு சவாலையும் எதிர்கொள்வார் - ரஜினிகாந்த் புகழாரம்!